پروانه ام نکرد که پر پر کنی مرا

پر بر کلاهِ  هرچه که دلبر کنی مرا 

می خواستم که برد یمانی شوم ، نشد

تا روسری  بگیری و بر سر کنی مرا 

آیینه ی تکثر تنهاییم شدم

تا پیش دیگران  دو برابر کنی مرا

می خواستم درخت برویانی ام ز خاک

یا لااقل گیاه معطر کنی مرا

خوبم نیافرید که عاشق شوی به من

خوبم نیافرید که باور کنی مرا

مضنون تازه غزل ، سرکشم نکرد

تا هی بخوانی و تو و از بر کنی مرا

ایمان نیاورم به تو حتی اگر اگر

همسایه با هزار پیمبر کنی مرا

یا باید افریده شوی در کنار من

یااینکه افریده ی دیگر کنی مرا

این هم آدرس وبلاگ شاعر:

http://parparkalaghpar.blogfa.com  /

شکوه وصف تو را این قلم چه می فهمد

www.parsedarkhial.blogfa.com

افتاد، خم شدم که برش دارم آب شد

فرقی نکرد آدم و گندم خراب شد

از ابتدای خلقتمان معصیت شکفت

وجدانمان دچار هزاران عذاب شد

رفتیم تا گلیم خود از گل بدی کنیم

بهتر نشد که هیچ، زد و منجلاب شد

بعدش بهار در خم این کوچه باغ مُرد

ولگرد شهر یک شَبه عالیجناب شد

دیروز مردی از سر زیبایی و جمال

در پیش چشم ما به زنی انتخاب شد

امروز دامن همه ی دختران شهر

کوتاهتر به کوری چشم حجاب شد

فردا کدام فاجعه رخ می دهد عزیز؟

در ملّتی که عفت و غیرت سراب شد

دیگر دعا کنید خدا مرگمان دهد

شاید دعای خسته دلان مستجاب شد

این آبرو به غالب یک رو درآمدو

افتاد، خم شدم که برش دارم آب شد

فرامرز عربعامری

راسی میان هلهله، شش ماهه بر نیزه

خون دو گوش کودک از خونابه تر...نیزه

کودک به دنبال پدر باردّی از سیلی

تصویر کوچه، چادر خاکی به سر...نیزه

کودک در آن ویرانه ها...انگشت روی خاک:

شش ماهه پَر...خانه و صاحبخانه پَر... نیزه

یوسف میان گرگ ها، در طشتی از کینه

می خورد بر لب ها و دندان پدر نیزه

خاکستر و رقاصه ها تصویر این شهرند

یک روسری در باد...شد آسیمه سر نیزه

پیراهن عثمان و قرآن و سر خونین

باشد تمام داغ های شیعه بر نیزه

مهران رنجبر

 روزها کار دلم لحظه شماری شده بود         

طفلک از دست تو هر شب متواری شده بود

جایگاهی که به زیبایی اسمت سوگند

با تو از روز ازل نامگذاری شده بود

نیمه شبها من و تنهایی و بغضی که شکست

اشکهایی که به دنبال تو جاری شده بود

روز هایی که نبودی دل بابونه شکست

کار مریم پس از آن گریه و زاری شده بود

نرگس از رفتن تو پای به بیراهه گذاشت

یاسمین از شب آغاز فراری شده بود

در حیاط از غم فقدان تو محبوبه ی شب

مست  در باغچه ام خاکسپاری شده بود

تو که یکرنگ نبودی و دلت تنگ نبود

من همانم که دلم دانه اناری شده بود

بی تو هرشب من و تنهایی و لالایی شب

شاه غم در شب من تاجگذاری شده بود

پس شاخه های یاس و مریم فرق دارند

آری! اگر بسیار اگر کم فرق دارند

شادم تصور می کنی وقتی ندانی

لبخندهای شادی و غم فرق دارند

برعکس می گردم طواف خانه ات را

دیوانه ها آدم به آدم فرق دارند

من با یقین کافر،جهان با شک مسلمان

با این حساب اهل جهنم فرق دارند

بر من به چشم کشته عشقت نظر کن

پروانه های مرده با هم فرق دارند

عشق آمد که مرا مرغ سخنگو بکند

نشانی وبلاگ شاعر:

http://hamidghazalbaran.blogfa.com/

این هم غزل زیبای دوست خوبم آقای حمید عربعامری :

زمانه خواست که ویران و در به در باشم

همیشه مثل نسیمی که در سفر باشم

زمانه خواست تو درآسمان برقصی و من

نگاه های غم انگیز شعله ور باشم

به هر مسیر و به هر کوچه سنگ ها بخورم

زمانه خواست که در معرض خطر باشم

ولی چه می شود این عادت زمانه ماست

که من کنار تو از تو غریب تر باشم

زمانه می رود و می رسی تو در من و بعد

نمی شود که من آن عاشق آن پسر باشم

برای این که گذشته است سال ها از من

و باید این که برای کسی پدر باشم

گذشته از دل من پیرم و نمی خواهم

گوزن عاشق این کوه و این کمر باشم

 ***

برو سراغ غزل های تازه تر بانو !

اگرچه آه اگرچه ... ولی اگر _ باشم

این هم نشونی وبلاگ شاعر : 

http://hamidaa.persianblog.ir/1383/6/

یک مرد وقتی یک گناهی تن بگیرد

 بوی بدش را کوچه و برزن بگیرد

دیگر نخواه از شعله رد گردی سیاوش

این بار حتما شعله ات دامن بگیرد

شاید برای آبرو هم گشته یوسف

روی لباس پاره اش سوزن بگیرد

بی بی! عمو را گفته ای که مرده گاوش؟!..

دیگر نیازی نیست گاو آهن بگیرد!...

من تن به تن رقصیده ام با او تنیدم

شاید که آهنگم ت تن تن تن بگیرد

دیگر چه فرقی می کند این عشق مسری

یا من از او یا این که او از من بگیرد؟!...

با بوسه ای می شد که شیطانی ترین شد

ضحاک روی دوش اهریمن بگیرد!

کاش این زلیخا شهرتی هرگز نمی داشت

تا که رود بازار پیراهن بگیرد!

میثم رنجبر

نشانی وبلاگ شاعر:

http://www.dandandard.blogfa.com/