دارد شبیه کور میگیرد عصایش را

حس میکند گم کرده حتی ردپایش را

آغاز این قصه تمامش رنج بود ورنج

باید همانجا حدس میزد انتهایش را

سودی ندارد شاعری باشد که بعد از مرگ

حتی نمیخواند رفیقش شعرهایش را

فریاد زد یک عمر گریان شد کسی نشنید

بیهوده بالا برده بود آری صدایش را

آن کشتی طوفان زده بعد از هزاران داغ

حالا به روی دار دیده ناخدایش را

اینجا زمین تا قرنها معکوس می چرخد

میراند اینجا آهنی آهنربایش را

بنزی میان کوچه رد شد ساده لوحی گفت:

بالا کشیده توی گرما شیشه هایش را

جادوی چشمانت به هر کشور که وارد شد

تاحد نابودی کشانده سینمایش را

آهسته میگریم که شاید چشمهایم را

آهسته میبوسی تو اما چشمهایش را

یاسر خسرونژاد

نشانی شاعر:

http://zangeshotor.blogfa.com

دندان درد اثر میثم رنجبر به چاپ رسید.

نشانی شاعر:

http://www.dandandard.blogfa.com

خانه را دزد زده یا همه را بخشیدی؟
تو همه زندگی ات را به خدا بخشیدی

به نظر پنجره فولاد شما جان دارد
او طبیب است زسوی تو،... شفا بخشیدی؟

قطب گردشگری ما ضعفا شد حرمت
این چه حجیست به ایوان طلا بخشیدی؟

داشت کارم گره میخورد ولی تا گفتم
جان آقای خراسان همه را بخشیدی

معرفت در گرانیست نه در پیش شما
رفقا و رقبا را عجبا بخشیدی؟

من به سگ بودن خود معترف هستم آیا
آن که دم میزند آدم شده را بخشیدی؟

لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد
نکند قاتل خود را به عطا بخشیدی؟

دعبل از ذوق شما واژه شعرش گل کرد
 ذوق مرگیِّ هنر بر شعرا بخشیدی

در ضریح دلم انگار که باران بارید
به سلاح است صلاحم البکا بخشیدی

گنه من که ز دوری تو تکثیر شده...
خواستی باز نیایم که مرا بخشیدی

این چه حرفیست، شما تاج سری، آقایی
منت نوکریت را تو بما بخشیدی

بس که گفتم به حرم، جانِ رضا... بخشیدی؟
اسم و فا میلم عوض شد به "رضا بخشیدی"

شاعر:

امیرحسام یوسفی

نشانی شاعر:

http://nayeney.blogfa.com

همیشه جای تو خالیست بین آدم ها

نبودن تو سوالیست بین آدم ها

همیشه از تو نوشتم؛ نگفته ای اما...

که عشق فرض محالیست بین آدم ها

هزار دغدغه دارم که باز برگردی

نگو! نگو که خیالیست.....بین آدمها-

-چگونه سَر کنم اینجا، بدون دستانت؟!

((من))ی که بی تو وبالیست بین آدم ها

نگاه ملتمسم را چرا نمی فهمی؟!

((تو))یی که جای تو خالیست بین آدم ها....

از: آذین آزادی

نشانی شاعر:

http://www.khabhayeniloofari.blogfa.com

بگو خزان بنشیند ‚ بهار سر برسد

فرا رسیدن ایام شهادت مولایمان اباعبدالله الحسین بر صاحب اصلی این عزا امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و تمامی شیعیان جهان تشلیت باد.

خیمه ها تشنه ی سقّاست اگر بگذارند

قامتش اوج قیام است قیامت کرده ست

قد سقّای تو رعناست اگر بگذارند

سنگ ها در سخنت هم­نفس هلهله ها

لحن قرآن تو گیراست اگر بگذارند

تشنه ای، آه! وَ دارد لب تو می سوزد

آب مهریه ی زهراست اگر بگذارند

بر دل مضطرب و منتظر خواهر تو

یک نگاه تو تسلّاست اگر بگذارند

آمد از سمت حرم گریه کنان عبدالله

مجتبای تو همین جاست اگر بگذارند

رفتی و دختر تو زمزمه دارد که کفن

کهنه پیراهن باباست اگر بگذارند

سیّد محمّدرضا شرافت

خنده روی فنجان

نشانی شاعر:

http://rasoolkamrani.blogfa.com

فضاست خالی و امشب فقط منم با او

 به خواب برده  مرا  فکر  ماندنم  با او

اتاق همسر خوبی ست اعتراف کنید

به خواب رفته شبی اینچنین تنم با او

به فکر حادثه می افتی و غزل هایی

که نیم ازآنی و من نیم یک زنم با او

دوباره فلسفه ی یک اتاق متروک است

و فکر بودن یک گوشه حتمنم با او

قبول میکنی امشب که هردومان باشیم

شروع  می کنی  از  آزمودنم  با او

دوباره دور خودت حلقه می زنی آقا

چه سود میبری از اینکه می تنم با او

ببند پنجره ها  را  فضا عوض شده است

تو خواب رفته ای و پلک می زنم با او

راضیه کلانتر

نشانی وبلاگ شاعر:

http://raziekalantar.blogfa.com/

ایستاده به روی پاهاشان، در میان نبرد می میرند
پر از این غیرت و پر از این عشق، بی ریا، مثل مرد می میرند

با شکوهند و استوار و دلیر، همچو سروی به خاک می افتند
مثل آن کس که توی چاه سکوت، شب به شب گریه کرد می میرند

برگ برگ درخت احساسند، گرم و تازه، لبالبِ شادی 
پر از این رنگ سبز شورانگیز، خالی از هرچه زرد می میرند

جرئت مرگ و پای رفتن و عشق ، چیز هایی که داشتند آن ها
توی ایّام دود و آتش و خون، در هیاهوی درد می میرند

تا ابد نا مشان گرامی باد، روی هر سطر سبزی وطنم
آن کسانی که در میان نبرد، بی ریا ، مثل مرد می میرند

کاری از شاعر نوجوان سبزواری

                                                                                                                                               پوریا پدرام نیا

نشانی وبلاگ شاعر:

http://pedramnia.persianblog.ir/